Lage magnesiumgehaltes kunnen het risico op DNA-schade en chronische degeneratieve aandoeningen verhogen, volgens een recent onderzoek gepubliceerd in het European Journal of Nutrition.
De resultaten geven aan dat lage magnesiumgehaltes, wel of niet in combinatie met hoge homocysteïne gehaltes, de kans op DNA-schade kunnen vergroten.
Magnesium is als cofactor betrokken bij belangrijke metabolische en biochemische routes binnen cellen. Het speelt onder andere een rol bij het versterken en ontwikkelen van botten, de zenuwfunctie, het reguleren van bloedsuiker en bloeddruk, het eiwitmetabolisme, de stabiliteit van nucleïnezuur (DNA en RNA) en de celproliferatie.
In een eerder onderzoek werden sterke associaties gevonden tussen verhoogde homocysteïne en lage magnesiumniveaus bij gezonde oudere volwassenen.
Dit suggereert dat hogere magnesiumniveaus in het bloed het DNA kunnen beschermen tegen toxiciteit veroorzaakt door homocysteïne, dat verhoogd is bij een tekort aan foliumzuur en vitamine B12.
Studiedetails
Uit de studie bleek dat magnesium en homocysteïne waarden marginaal hoger waren bij mannelijke deelnemers dan bij vrouwelijke deelnemers. Foliumzuur en B12 waren marginaal lager bij mannen.
De resultaten van deze studie tonen aan dat een optimale inname van micronutriënten zoals magnesium en B-vitamines die de homocysteïne-concentratie kunnen verlagen, essentieel is voor het behoud van de integriteit van het genoom voor gezond ouder worden.
De magnesiumbehoefte vanuit de voeding zou mogelijk rekening moeten houden met de homocysteïnestatus.
Referentie
Dhillon VS, Deo P, Fenech M. Low magnesium in conjunction with high homocysteine increases DNA damage in healthy middle aged Australians. Eur J Nutr. 2024 Oct;63(7):2555-2565.
